Amatorów leśnych osobliwości z pewnością przyciągnie rosnący około 3km na południe od wsi Zwierzyniec rozłożysty, wysoki na 31 m dąb szypułkowy, którego pień liczy w obwodzie 596cm. Warto również przyjrzeć się bogactwu poszycia leśnego tworzonego przez jałowce, jarząb pospolity, głóg, czeremchę, kruszynę, trzmielinę, żarnowiec czy sprowadzona zza Oceanu czeremchę amerykańską.
 
    Atrakcja przyrodniczą jest też położony w Cieszkowie park, gdzie obok wielu gatunków  drzew występują magnolia, cis, purpurowa odmiana buku oraz pomnikowe dęby szypułkowe i platany.   Osobliwością okolic Cieszkowa jest największe na Dolnym Śląsku zimowisko nietoperzy. Spotkać je można w dawnej dworskiej piwnicy- chłodni znajdującej się w lesie ok. 300m na wschód od Cieszkowa. Co roku zimuje tu przeszło 200 nietoperzy należących do siedmiu gatunków: mopek, gacek brunatny, gacek szary, nocek duży, nocek rudy, nocek Nattera i mroczek późny. W celu zapewnienia nietoperzom spokoju i odpowiednich warunków klimatycznych wejście do piwnicy zostało zabezpieczone, a wewnątrz wykonano prace mające zapewnić należytą wilgotność powietrza.  Cieszkowskie lasy obfitują w zwierzynę.  Wędrując po lesie możemy natknąć się na sarny, daniele, jelenie, dziki, jenoty, lisy, bażanty oraz zające. Gospodarkę łowiecką prowadzą działające od 50 lat koła łowieckie: „Diana” oraz „Jeleń”. Ornitologicznymi rarytasami z pewnością są  bielik i bocian czarny- ptaki chronione objęte ochrona strefową.  

   W niewielkiej odległości od Cieszkowa, około 500 m od wsi Guzowice znajduje się niezwykłe gospodarstwo, w którym w warunkach zbliżonych do naturalnych spotkać możemy wiele ciekawych  gatunków zwierząt zupełnie nietypowych dla gospodarstwa rolnego takich jak daniele, dziki, świnki wietnamskie, koniki polskie i szereg innych żyjących w malowniczej scenerii prywatnego zwierzyńca pana Romana Vogta

   Krajobraz gminy Cieszków urozmaicają malownicze stawy różnej wielkości. Największe ich skupiska znajdują się w zachodniej części gminy – na zachód od wsi Grzebielin i Słabocin. Największy z nich to staw „Halina” o powierzchni  około 26 ha . Mniejsze zbiorniki wodne występują w okolicy wsi Sędraszyce, Jawor, Węzowice,  Trzebicko i Niezamyśl. Tak liczne występowanie zbiorników wodnych wpływa pozytywnie na rozwój i różnorodność fauny i flory na tym terenie.

Warto zobaczyć - niezbyt duża, ale piękna barokowa świątynia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, o której utarło się mówić „perła śląskiego późnego baroku”, wzniesiona została w 1753r. przez księżną Katarzynę Ludwikę z Sapiehów. Autorem projektu był śląski architekt Marcin Karol Frantz. Obecnie kościół parafialny, niegdyś pełnił funkcję kościoła dworskiego, a po śmierci fundatorki stał się jej mauzoleum.   W eksponowanych miejscach budowli pojawiają się herby związane z księżną- -w okazałym kartuszu herbowym w środkowej części fasady -herb Lis,  Łodzia, Rawa oraz herb Lis  na hełmach wież.Centrum późnobarokowego wnętrza rozświetla kopuła z latarnią, wsparta na potężnych filarach. Na nich to umieszczone zostały symetrycznie ambony.W bogatym wystroju świątyni przeważają obrazy poświęcone życiu Marii, której rysów twarzy użyczyła fundatorka. Nie zabrakło w nim także patronów księżnej i jej dzieci: św. Katarzyny Aleksandryjskiej, św. Jadwigi, św. Jana Nepomucena i św. Judy Tadeusza. Pełne dynamicznego ruchu rzeźby ołtarzowe przedstawiają św. Annę i Joachima oraz świętych  misjonarzy. Całości wyrazu dopełniają rokokowe motywy dekoracyjne wzbogacające elementy architektury i wyposażenie. Niedaleko Cieszkowa, w lesie znajdują się pozostałości cmentarza rodowego z ok. 1900r. Otacza go mur z polnych kamieni i wysoki kamienny krzyż.   Kościół pod wezwaniem świętego Macieja w Trzebicku jest rzadkim już dzisiaj przykładem drewnianego budownictwa sakralnego. Wznosi się malowniczo na wzgórzu, a jego południowe ściany ocieniają okazałe dęby rosnące na otaczającym świątynię cmentarzu. Budowlę o konstrukcji zrębowej, krytą gontem, z trzech stron ujmują niskie podcienie czyli soboty. Legenda wiąże początki kościoła z misjonarska działalnością świętego Wojciecha, który miał się tu zatrzymać w drodze do Prus . Za rok powstania budowli przyjmuje się  jednak datę 1672, choć z pewnością powstała ona na miejscu istniejącej wcześniej świątyni.W jednonawowym wnętrzu wyróżnia się manierystyczna ambona oraz wczesnobarokowy ołtarz główny z 1678 r., w którym umieszczono obraz z wyobrażeniem świętej Rodziny. Na uwagę zasługuje też epitafium Melchiora i Urszuli von Grafon prezentujące liczne przedstawienia herbów. Najstarszym elementem wyposażenia kościoła jest spizowy dzwon z 166 roku, umieszczony na wieży kościoła, z której roztacza się wspaniały widok na Wzgórza Trzebnickie.